آیا با وجود پوکی استخوان می توان ایمپلنت انجام داد؟

پوکی استخوان و ایمپلنت چه ارتباطی با هم دارند؟ پوکی استخوان یک بیماری شایع استخوانی است که باعث کاهش تراکم و استحکام استخوان‌ها می‌شود و خطر شکستگی را افزایش می‌دهد. اما آیا افرادی که به پوکی استخوان مبتلا هستند، می‌توانند از ایمپلنت‌ها استفاده کنند؟ در این مقاله، بررسی می‌کنیم که چگونه پوکی استخوان بر استفاده از ایمپلنت تأثیر می‌گذارد و چه روش‌هایی برای بهبود نتایج جراحی در این بیماران وجود دارد.

ارتباط بین پوکی استخوان و ایمپلنت چیست؟

پوکی استخوان با کاهش تراکم و استحکام مکانیکی استخوان که برای پایداری و ادغام ایمپلنت (اسئواینتگریشن) ضروری هستند، تأثیر منفی بر موفقیت ایمپلنت‌های دندانی دارد. در این وضعیت، کاهش توده استخوانی منجر به کاهش قدرت تثبیت ایمپلنت در استخوان فک شده و خطر لق شدن، پس‌زدگی یا شکست آن را افزایش می‌دهد. 

از آنجا که در بیماران مبتلا به پوکی استخوان، فرایند بازسازی استخوان به‌درستی انجام نمی‌شود، روند یکپارچگی ایمپلنت با استخوان فک نیز دچار اختلال می‌شود. این موضوع در ایمپلنت‌های دندانی نگران‌کننده است، زیرا برای دستیابی به عملکرد مطلوب، لازم است که ایمپلنت به‌طور محکم در استخوان فک ادغام شود.

 ضعف استخوانی ناشی از پوکی استخوان می‌تواند موجب کاهش استحکام اتصال بین ایمپلنت و استخوان شود و در نتیجه، احتمال شکست ایمپلنت را افزایش دهد. به همین دلیل، ارزیابی دقیق تراکم استخوانی بیمار پیش از انجام جراحی ایمپلنت دندان ضروری است. 

در برخی موارد، برای بهبود شرایط استخوانی، از روش‌هایی مانند پیوند استخوان، داروهای افزایش‌دهنده تراکم استخوان و تکنیک‌های پیشرفته در طراحی سطح ایمپلنت استفاده می‌شود تا موفقیت درمان افزایش یابد. 

آیا انجام ایمپلنت دندان در صورت ابتلا به پوکی استخوان ایمن است؟

ایمپلنت‌های دندانی در افراد مبتلا به پوکی استخوان ایمن هستند، هرچند که مانند هر روش جراحی دیگری، برخی خطرات بالقوه وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. این خطرات می‌توانند بر موفقیت بلندمدت ایمپلنت تأثیر بگذارند و شامل مواردی مانند عدم یکپارچگی کامل ایمپلنت با استخوان یا افزایش ریسک عفونت باشند.

طبق گزارش سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، برخی از خطرات احتمالی عبارتند از:

• آسیب به بافت‌های نرم یا دندان‌های مجاور در حین جراحی
• عملکرد نامناسب در هنگام جویدن و احساس ناراحتی هنگام غذا خوردن
• احساس شل بودن ایمپلنت که می‌تواند شبیه به لق شدن دندان طبیعی باشد.
• احتمال بروز عفونت که ممکن است به درمان‌های بیشتری نیاز داشته باشد.

با توجه به این موارد، بسیار مهم است که پیش از انجام ایمپلنت با متخصص جراحی لثه و ایمپلنت مشورت کنید. بهترین متخصص ایمپلنت در تهران می‌تواند با انجام ارزیابی‌های لازم، از جمله بررسی تراکم استخوان و سلامت کلی بدن، تشخیص دهد که آیا این روش برای شما مناسب است یا خیر. در برخی موارد، ممکن است نیاز به درمان‌های کمکی مانند پیوند استخوان یا تغییر در برنامه درمانی وجود داشته باشد تا موفقیت ایمپلنت تضمین شود.

تکنیک‌های کاشت ایمپلنت دندان در بیماران مبتلا به پوکی استخوان

چندین تکنیک وجود دارد که به متخصص جراحی لثه و ایمپلنت این امکان را می‌دهد تا ایمپلنت‌های دندانی را در بیماران مبتلا به پوکی استخوان با موفقیت قرار دهند. به طور معمول، چهار تکنیک مختلف برای این کار در نظر گرفته می‌شود:

۱. فشرده‌سازی استخوان

به جای ایجاد یک حفره در استخوان برای قرار دادن ایمپلنت، در این روش ایمپلنت مستقیماً در داخل استخوان فشرده می‌شود. فشاری که در حین قرار دادن ایمپلنت اعمال می‌شود، باعث متراکم‌تر شدن استخوان در اطراف پیچ ایمپلنت شده و در نتیجه، استخوان محکم‌تر و ایمپلنت پایدارتر می‌شود.

۲. افزایش تراکم استخوان

در این روش از دریل‌های مخصوصی برای قرار دادن ایمپلنت در داخل استخوان استفاده می‌شود. این دریل‌ها استخوان را فشرده کرده و باعث افزایش تراکم آن می‌شوند. استخوان متراکم‌تر به بهبود استحکام و ثبات ایمپلنت کمک می‌کند و شانس موفقیت آن را افزایش می‌دهد.

۳. اتصال دندان‌ها به یکدیگر

در مواردی که دو یا سه دندان مجاور از بین رفته باشند، به جای قرار دادن یک ایمپلنت مجزا برای هر دندان، می‌توان ایمپلنت‌ها را به صورت یکپارچه به هم متصل کرد. این کار باعث توزیع یکنواخت نیروی جویدن در بین تمامی دندان‌ها می‌شود. با این روش، استحکام ایمپلنت تا ۹ برابر نسبت به یک ایمپلنت منفرد افزایش می‌یابد و احتمال پایداری و موفقیت بلندمدت آن بیشتر می‌شود.

۴. ایمپلنت‌های تخصصی برای فک بالا

در صورتی که نیاز به جایگزینی دندان‌های فک بالا وجود داشته باشد، ممکن است منطقی باشد که از استخوان گونه (استخوان زیگوماتیک)، پایه بینی، یا استخوان‌های مجاور دندان‌های عقل فوقانی (استخوان پتریگوئید) برای کاشت ایمپلنت استفاده شود. این تکنیک زمانی به کار می‌رود که استخوان بسیار نرم باشد یا سینوس‌ها بزرگ شده باشند، و به متخصص جراحی لثه و ایمپلنت این امکان را می‌دهد که ایمپلنت را در محل مناسبی قرار دهد تا استحکام آن حفظ شود.

سخن آخر

در نتیجه، ایمپلنت دندان در بیماران مبتلا به پوکی استخوان می‌تواند ایمن و موفقیت‌آمیز باشد، اما این امر به ارزیابی دقیق تراکم استخوان و شرایط سلامت عمومی بیمار بستگی دارد.

 با توجه به اینکه پوکی استخوان می‌تواند تأثیر منفی بر ادغام استخوانی و استحکام ایمپلنت داشته باشد، استفاده از تکنیک‌های خاص مانند تراکم‌سازی استخوان، فشرده‌سازی استخوان، یا ایمپلنت‌های تخصصی برای فک بالا می‌تواند به افزایش شانس موفقیت کمک کند. بنابراین، مشاوره با متخصص جراحی لثه و ایمپلنت برای بررسی وضعیت استخوان‌ها و انتخاب بهترین روش درمانی بسیار مهم است.