دلایل شکستن ایمپلنت های دندان

شکستگی ایمپلنت های دندان، آزار دهنده ترین عارضه جراحی ایمپلنت دندان است. هدف از صحبت در خصوص دلایل شکستن ایمپلنت های دندان در این مقاله صرفا تجزیه و تحلیل عوامل ایجاد کننده احتمالی شکستگی ایمپلنت دندان است.
دکتر قمری متخصص ایمپلنت در غرب تهران، در ادامه در خصوص دلایل شکستن ایمپلنت های دندان بیشتر توضیح خواهند داد. برای کسب اطلاعات بیشتر و جلوگیری از این اتفاق با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.

علت شکستن ایمپلنت دندان

دلایل مختلفی در شکستن ایمپلنت های دندان موثر است و متخصص ایمپلنت دندان در این خصوص توضیح می‌دهند که شکستن روکش ایمپلنت و پایه ایمپلنت ممکن است به دلیل اضافه بارهای بیومکانیکی و فیزیولوژیکی مانند فعالیت پارافانکشن (به عنوان مثال ، براکسیسم) باشد. همچنین برخی از درمان های جانبی دندان ها مانند عصب کشی، پروتز های دندانی ، حجم استخوان محل ایمپلنت دندان، ناحیه کاشت ایمپلنت، قط ایمپلنت، تعداد ایمپلنت و سایر موارد در شکستن ایمپلنت دخیل است. بهترین متخصص ایمپلنت در تهران  بعد از بررسی علت شکستن ایمپلنت، شروع به درمان آن ها و جراحی ترمیمی می‌کند.

انواع شکستگی ایمپلنت

شکستگی‌های ایمپلنت انواع مختلفی دارند و به طور کلی می‌توانند در سه بخش اصلی اتفاق بیفتند:

شکستگی بدنه ایمپلنت

این نوع شکستگی در خود فیکسچر (پیچ تیتانیومی کاشته‌شده در استخوان) رخ می‌دهد. معمولا به دلیل بارگذاری بیش از حد یا طراحی نامناسب ایمپلنت ایجاد می‌شود. این نوع شکستگی اغلب غیرقابل جبران است و نیاز به برداشت کامل ایمپلنت دارد.

شکستگی اباتمنت

اباتمنت قطعه‌ای است که فیکسچر را به پروتز متصل می‌کند. شکستگی در این بخش معمولا به دلیل طراحی ضعیف، استفاده از آلیاژهای نامناسب یا لق شدن اتصالات ایجاد می‌شود. در بیشتر موارد، تعویض اباتمنت کافی است و نیازی به برداشت کل ایمپلنت نیست.

شکستگی پیچ اباتمنت

یکی از رایج‌ترین انواع شکستگی‌ها، مربوط به پیچ اباتمنت است. اغلب به دلیل لقی میکرومکانیکی، عدم سفت شدن مناسب ناکافی یا بارگذاری ناهنجار رخ می‌دهد. اگر بخشی از پیچ درون فیکسچر باقی بماند، استخراج آن ممکن است چالش‌برانگیز باشد.

شکستگی ایمپلنت دندان چه علائمی دارد؟

شکستگی یا خرابی ایمپلنت دندان یکی از عوارضی است که ممکن است پس از کاشت ایمپلنت ایجاد شود. شناسایی به ‌موقع علائم ایمپلنت شکسته یا لق شده می‌تواند از بروز آسیب‌های بیشتر جلوگیری کند. در ادامه به مهم‌ترین نشانه‌ها و علائمی که ممکن است بیانگر وجود این مشکل باشند اشاره می‌کنیم:

درد یا تورم اطراف ایمپلنت

یکی از اولین نشانه‌های شکستگی یا عفونت ایمپلنت، احساس درد، التهاب یا تورم در ناحیه اطراف آن است. اگر این علائم به صورت مداوم یا پس از گذشت چند هفته از جراحی ظاهر شوند، باید به متخصص ایمپلنت مراجعه کنید.

لق شدن یا جدا شدن ایمپلنت

اگر احساس می‌کنید که ایمپلنت شما لق شده یا در حال جدا شدن است، این می‌تواند نشانه ‌ای از عدم پیوند مناسب با استخوان فک یا حتی شکستگی در اجزای داخلی ایمپلنت (مانند پیچ یا اباتمنت) باشد. لق شدن ایمپلنت یک علامت هشدار جدی است.

بوی بد دهان یا طعم ناخوشایند

وجود بوی نامطبوع در دهان یا طعم فلزی و ناخوشایند ممکن است نشانه‌ای از عفونت در ناحیه ایمپلنت باشد. این مشکل می‌تواند در نتیجه شکستگی و ایجاد مسیر برای باکتری‌ها رخ دهد.

افزایش حساسیت در دندان یا لثه

افزایش حساسیت دندان‌های اطراف ایمپلنت یا خود ناحیه ایمپلنت می‌تواند ناشی از التهاب، عفونت یا اختلال در عملکرد ایمپلنت باشد. اگر این حساسیت با جویدن یا لمس کردن بیشتر می‌شود، نیاز به بررسی دقیق‌تر دارد.

مشاهده تغییرات در عکس رادیوگرافی

در بسیاری از موارد، شکستگی یا آسیب ایمپلنت دندانی فقط از طریق تصاویر رادیوگرافی قابل تشخیص است. ترک‌های ریز یا تغییر در اتصال بین ایمپلنت و استخوان فک ممکن است نشانه‌ای از شروع یک مشکل جدی باشد.

چگونه از شکستن ایمپلنت دندان جلوگیری کنیم؟

ایمپلنت دندان یکی از روش‌های موثر برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است، اما برای حفظ طول عمر و عملکرد آن، رعایت برخی نکات ضروری است. در این بخش به مهم‌ترین راه‌های پیشگیری از شکستن ایمپلنت دندان می‌پردازیم:

رعایت دقیق دستورات دندانپزشک

پس از کاشت ایمپلنت، پیروی کامل از دستورالعمل‌های دندانپزشک شامل مراقبت‌های بعد از ایمپلنت دندان، رژیم غذایی نرم، و اجتناب از فشار زیاد بر ایمپلنت، نقش مهمی در موفقیت طولانی‌مدت آن دارد.

پرهیز از ضربه مستقیم یا فشار بیش از حد

برای جلوگیری از آسیب مکانیکی به ایمپلنت دندان، باید از جویدن مواد غذایی سفت مانند یخ، ته‌دیگ، یا آجیل خودداری کنید. همچنین استفاده از دندان به عنوان ابزار (مثلا باز کردن در بطری یا پاره کردن پلاستیک) می‌تواند منجر به شکستگی ایمپلنت شود.

رعایت کامل بهداشت دهان و دندان

رعایت بهداشت دهان با استفاده منظم از مسواک، نخ دندان و دهان‌شویه، از بروز عفونت‌های اطراف ایمپلنت جلوگیری می‌کند. عفونت‌ها می‌توانند به لثه و استخوان اطراف آسیب بزنند و در نهایت منجر به شکست ایمپلنت شوند.

معاینه و پیگیری‌های منظم دندانپزشکی

یکی از مهم‌ترین روش‌های محافظت از ایمپلنت، مراجعه دوره‌ای به دندان‌پزشک است. در این ویزیت‌ها، وضعیت اتصال ایمپلنت با استخوان، سلامت لثه‌ها، و نشانه‌های احتمالی شکست مورد بررسی قرار می‌گیرد.

استفاده از محافظ دندان 

افرادی که دچار دندان‌قروچه شبانه هستند، فشار زیادی به دندان‌ها وارد می‌کنند که ممکن است باعث شکستگی یا لق شدن ایمپلنت شود. استفاده از محافظ شب یا نایت‌گارد می‌تواند فشار وارده را کاهش داده و از آسیب به ایمپلنت جلوگیری کند.

شکستن ایمپلنت دندان چه عوارضی دارد؟

شکست ایمپلنت دندان یکی از عوارض احتمالی درمان با ایمپلنت است که می‌تواند تاثیرات جسمی، دهانی و حتی روانی بر زندگی فرد داشته باشد. در این بخش، به مهم‌ترین عوارض شکستن ایمپلنت دندانی اشاره می‌کنیم:

درد و التهاب در ناحیه ایمپلنت

یکی از اولین نشانه‌ها و پیامدهای شکست ایمپلنت، احساس درد، ناراحتی و تورم در محل ایمپلنت است. این درد ممکن است به صورت مزمن یا ناگهانی بروز کند و انجام فعالیت‌هایی مانند جویدن یا صحبت کردن را دشوار سازد.

افزایش احتمال عفونت

شکستگی ایمپلنت می‌تواند راهی برای نفوذ باکتری‌ها به داخل لثه یا استخوان فک باز کند و منجر به عفونت‌های موضعی یا گسترش‌یافته شود. عفونت در اطراف ایمپلنت می‌تواند با نشانه‌هایی مانند بوی بد دهان، ترشح چرک یا التهاب شدید همراه باشد.

تحلیل استخوان فک

در صورت شکست ایمپلنت و عدم درمان مناسب، ممکن است استخوان اطراف ایمپلنت دچار تحلیل شود. این موضوع باعث ضعیف شدن ساختار فک شده و در آینده امکان کاشت مجدد ایمپلنت را کاهش می‌دهد.

از بین رفتن روکش یا دندان مصنوعی

در برخی موارد، شکست ایمپلنت ممکن است منجر به جدا شدن یا آسیب دیدن پروتز (روکش یا دندان مصنوعی) شود. این اتفاق نیاز به تعویض روکش دارد و ممکن است هزینه‌های درمان را افزایش دهد.

کدام قسمت های دهان بیشترین میزان شکست ایمپلنت را دارند؟

شکست ایمپلنت‌های دندانی می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد که یکی از عوامل موثر، محل قرارگیری ایمپلنت در دهان است. بر اساس مطالعات، بیشترین میزان شکست ایمپلنت معمولا در نواحی خلفی فک بالا مشاهده می‌شود. دلیل اصلی این موضوع، کیفیت پایین‌تر استخوان در این نواحی نسبت به فک پایین است. استخوان فک بالا معمولا نرم‌ تر است و تراکم استخوانی کمتری دارد که این ویژگی‌ها باعث کاهش ثبات اولیه ایمپلنت و در نتیجه افزایش احتمال شکست آن می‌شود. همچنین، نزدیکی به سینوس ماگزیلاری در نواحی خلفی فک بالا می‌تواند روند جراحی ایمپلنت را پیچیده ‌تر کرده و موفقیت درمان را تحت تاثیر قرار دهد. در مقابل، نواحی قدامی فک پایین به دلیل تراکم استخوانی بالا و ساختار استخوانی مناسب، معمولا درصد موفقیت بیشتری دارند.